ΛΑΪΚΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

Μια πόρτα κλείνει πίσω της τη σιωπή
Δυο μάτια ανοίγουν στο φως
ρίγος δοξαστικό διατρέχει το σώμα της μέρας
ωωω
το φτερούγισμα στις άκρες του ορίζοντα
Το ράμφος που σχίζει το κόκκινο
που χάνεται στον παφλασμό του γαλάζιου
ωωω
το σφύριγμα τ’ ανέμου στις ψαρόβαρκες
το τελευταίο σπαρτάρισμα του ψαριού στα δίχτυα
ο πρώτος στίχος του «ε για μόλα, ε για λέσα»
τα λάμδα και το μι που τα πνιξε η ριπή
τα οα και τα εα που γίναν όλα
ωωω
το πυρωμένο κίτρινο των χωραφιών του Βαν Γκογκ
βαθιές υποκλίσεις δρεπανιών και σωμάτων στο μεγαλείο του ήλιου
και τολμηρές ανατάσεις με το χέρι αντήλιο
και το βλέμμα
βέλος
στην καρδιά του φωτός
που επιστρέφει στον πυρήνα
στην πληγή
στην πηγή του
ωωω
του αναστεναγμού
που πάλλεται
στις μαβιές ανταύγειες του δειλινού
στις αυλές που ανασαίνουν
στο ρυθμό του δυόσμου, του γιασεμιού
στις καρδιές-τεντωμένες χορδές στη χαρά
στο χορό
στη γιορτή…
πριν χαθούν στη σιωπή

Καλό καλοκαίρι σε όλους/ες