Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

“Σε γνώρισα στην κρίση” ή αλλιώς: “πώς έμαθα τι είναι πραγματικά οι άνθρωποι γύρω μου”


***

Όσο και να λες να φύγει και να μην ξαναγυρίσει, κάπου βαθιά μέσα σου χαίρεσαι. Ξεσκαρτάρεις ρε παιδί μου φίλους και γνωστούς. Τους μετράς στα δύσκολα. Τους μετράς και χαίρεσαι για τους λίγους που ξεπερνούν τις προσδοκίες σου και λυπάσαι για τον χρόνο που έχεις χάσει με φελλούς και αναίσθητους. Άλλοτε λυπάσαι για την νοημοσύνη τους -πώς δεν είχες καταλάβει τόσο καιρό ότι είναι ηλίθιοι;- αλλά και για τη δική σου ανεκτικότητα. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείς μαζί τους για να κρατηθούν στο ύψος τους. Είναι απαραίτητο όμως να τους καταλάβεις και να σε καταλάβουν, να νιώσεις ότι παρόλο που έχετε διαφορετικές προσεγγίσεις, θέλετε πραγματικά έναν καλύτερο κόσμο κι οι δυο.

Στο μετερίζι αυτών που πιστεύουν στην καλοσύνη των ανθρώπων, στην ισότητά τους και στην αυταπόδεικτη αξία τους βρήκα πολλούς παλιούς φίλους. Βρήκα κι άλλους απέναντι. Όμως οι περισσότεροι δεν ξέρουν πού να σταθούν. Αγαπώ τους ιδεαλιστές. Αγαπώ ακόμα κι αυτούς τους ιδεαλιστές της απέναντι πλευράς αλλά δεν μπορώ να μη θυμώσω όταν κλείνουν τα μάτια στα κακά που έφερε ο καπιταλισμός τους. Δεν μπορώ να μη θυμώσω όταν δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι όσα κέρδισε σε ισορροπία ο κόσμος τα τελευταία διακόσια χρόνια με αίμα, τα πέταξαν μεμιάς στα σκουπίδια και κοντεύει να καεί το σύμπαν. Παρόλα αυτά τους ακούω. Μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους να πιστεύουν, αλλά και να μπορούν να παραδεχθούν τα λάθη τους. Ακούτε φίλοι; Σας ακούω αλλά πρέπει να βγείτε απ’ τη γυάλα και να καθίσετε μαζί μας στο κρύο.

Ξέρεις ποιους δεν μπορώ καθόλου; Αυτούς που είναι δικοί μας άνθρωποι, φτωχοί και σκληρά εργαζόμενοι, που λιώνουν στα δωδεκάωρα και παρόλα αυτά ακόμα πιστεύουν πως θα τα καταφέρουν επειδή είναι άξιοι. Όχι γιατί δεν είναι. Αλλά γιατί θεωρούν τα εκατομμύρια των πεινασμένων ανάξιους κι αποτυχημένους. Γιατί αντί να κάνουν τον σταυρό τους (λέμε τώρα) που βρέθηκαν εκεί που βρέθηκαν κι ακόμα έχουν να φάνε, ζητωκραυγάζουν χαιρέκακα για κάθε άνθρωπο που χάνει τη δουλειά του σε μια δημόσια υπηρεσία επειδή πιθανώς δεν την έκανε καλά (οι πιθανότητες δεν είναι άνθρωποι αγαπητοί «ορθολογιστές», ο συγκεκριμένος μπορεί να ήταν καλύτερος κι από εσάς). Αλλά το ξέρω, είναι ανόητοι, μπορεί μετά από χρόνια να το παραδεχτούν άμα φάνε τη γερή σφαλιάρα των αφεντικών, άμα γευτούν το γλυκό με το παράξενο όνομα «κανείς δεν είναι αναντικατάστατος», άμα τα παιδιά τους τούς παίρνουν τις δουλειές και κάθονται άπραγοι γιατί έχασαν το τρένο της «καινοτομίας και της δια βίου μάθησης» και άλλες τέτοιες ανταγωνιστικές απάνθρωπες αηδίες.

Δεν μπορώ και τους άλλους όμως. Εκείνους που για χρόνια ρούφαγαν το γάλα τους από το σιχαμένο, κατά τα άλλα, κράτος, που τράφηκαν με επιδοτήσεις άμεσα ή έμμεσα, που δούλεψαν σε επιχειρήσεις που υπήρχαν και βασίλευαν μόνο και μόνο από επιδοτήσεις και κρατικές εργολαβίες, και τώρα κουνάνε το δάχτυλο επιτιμητικά σε κάθε μεροκαματιάρη ή στους δασκάλους που θα προσλαμβάνονται με εξακόσια ευρώ μισθό γιατί «δεν αποδίδουν και δεν είναι παραγωγικοί». Όλους εκείνους που έκαναν μόκο τόσα χρόνια και γέμιζαν το βιογραφικό τους με δουλειές του κράτους και τώρα απέκτησαν μια γλώσσα να (με το συμπάθιο) και άμα τους πεις και καμιά αλήθεια σου τραβάνε ένα «αυτά είναι λαϊκισμοί» και νομίζουν ότι καθάρισαν. Αυτοί μάλλον δεν ήταν ποτέ τους φίλοι μου, αλλά τους αξίζει να γίνουν εχθροί μου. Και για κάθε άνθρωπο που απελπίζεται θα τους φυλάω μια τιμωρία. Θα έρθει η ώρα τους.

Είναι αλήθεια ότι δεν μπορώ και κάποιους ακόμα αλλά αυτούς τους είχα ξεγραμμένους από την αρχή. Καμένα χαρτιά στα κλαμπ και στα σκυλάδικα, εκμεταλλευτές μεταναστών και μεταναστριών. Αυτών που έπαιρναν τους «ξένους» να δουλεύουν για πενταροδεκάρες και μετά τους έδιναν στην αστυνομία για να μην τους πληρώσουν τα μεροκάματα. Αυτών που έριχναν μια παναγία στη γυναίκα τους άμα τους έλεγε τίποτα, αλλά έτρεχαν να γαμήσουν όποια μετανάστρια ερχόταν στην ανάγκη τους. Κι ύστερα τις έλεγαν όλες πουτάνες και βρωμιάρες. Οι ίδιοι αυτοί σηκώνουν και σήμερα σημαίες στο Σύνταγμα, ζητάνε κάθαρση και να φύγουν όλοι. Κάποτε, όταν τους έλεγες την αλήθεια σε κοιτούσαν σαν κουλτουριάρη άπλυτο, σου έλεγαν «να τους πάρεις στο σπίτι σου» ή «άμα βιάσουν την αδερφή σου οι αλβανοί να δω τι θα λες» και εγώ σκεφτόμουν από μέσα μου, πως άμα βιάσουν την αδερφή μου θα έχω ακόμα μεγαλύτερη οργή για τους φασίστες, γιατί εκείνοι φταίνε που γαμούσαν τόσα χρόνια τον ανθό της ομορφιάς άλλων λαών με ένα δεκάευρω, γυναίκες που δεν θα τους έριχναν ούτε μια ματιά αν δεν ήταν στην ανάγκη κι αν δεν είχαν κάπου ένα παιδί ή μια οικογένεια να στείλουν λεφτά, και νόμισαν οι μαλάκες ότι είναι κάποιοι. Τους ξέρω αυτούς, τους τα έλεγα, κάποιες φορές τους τα λέω και τώρα και πιο άσχημα, αλλά δεν καταλαβαίνουν και πολλά. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, αλλά επικίνδυνοι κιόλας. Το καλό είναι πως τώρα φανερώνονται πιο εύκολα, μυρίζουν τα χνώτα τους μίσος και κόμπλεξ, εθνικισμό και ελληναραδισμό, βρωμάνε σαπίλα και παρακμή. Άμα τους βάλεις να γράψουν μια παράγραφο δεν θα ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα, η αμορφωσιά τούς έχει βγάλει τα μάτια.

Η κρίση με βοήθησε σου λέω. Μετράω τους φίλους μου. Τους μετράω και τους ξαναμετράω κάθε μέρα. Βλέπω ποιοι φοβούνται μη χάσουν τη βολή τους. Παρακολουθώ ποιοι δεν έβγαιναν ποτέ στο δρόμο και μόλις ξεφράγκισαν είναι πρώτη μούρη στη διαδήλωση. Τους μετράω και τους ξαναμετράω. Δεν είμαι θεός να τους κρίνω βέβαια για όλη τη στάση της ζωής τους, αλλά για να παραμείνεις φίλος μου πρέπει να ‘σαι και να δείχνεις άνθρωπος αδερφέ. Τι να τα κάνω τα κρασιά που ήπιαμε μαζί, τις νύχτες που κλάψαμε για μια γυναίκα ή τα τραγούδια που τραγουδήσαμε στις παρέες; Τι να τα κάνω αδερφέ όταν εσύ ηδονίζεσαι με τους απολυμένους και τα βάζεις με τους μπαχαλάκηδες τη στιγμή που η κυβέρνηση και οι βουλευτάδες που ψήφιζες τόσα χρόνια μάς έχουν αλλάξει τον αδόξαστο; Όταν σου λέω κατέβα στην πορεία, άμα είμαστε πολλοί μπορούμε, και μου λες ότι «πρέπει να ωριμάσεις, δεν βλέπεις ότι δεν γίνεται τίποτα, αυτοί ό,τι θέλουν να κάνουν θα το κάνουν». Ναι φίλε, θα το κάνουν γιατί εσύ κοιμάσαι, γιατί δέχεσαι να παραπληροφορηθείς από τα δελτία ειδήσεων, γιατί δεν βγάζεις το θηρίο που έχεις μέσα σου και σε βλέπουν για αρνί που θα στείλουν στη σφαγή (ή στην εφεδρεία) και μαζί τους θα σφάξουν κι εμένα.

Όλοι οι μουλωχτοί φανερώθηκαν, όλοι οι υπερόπτες πέταξαν ένα εγώ τεράστιο πάνω απ’ τ’ αδειανό τους κεφάλι. Όλοι οι νεόπλουτοι και οι ψωνισμένοι βγάλανε τις μάσκες και πλέον καταδίδουν με το κενό τους πρόσωπο όποιον δεν τους αρέσει, σε κοινή θέα. Τα δημόσια πρόσωπα έχασαν την ήρεμη και νηφάλια όψη τους και μετά το πρώτο σοκ, ζητάνε κεφάλια αθώων και ενόχων στον βωμό των μεταρρυθμίσεων. Ξεχνάνε ότι κάποτε ήταν άνθρωποι. Αλλά όσοι παραμείνουμε άνθρωποι δεν θα τους ξεχάσουμε. Η κρίση μάς έσωσε από δαύτους, μάθαμε να τους αποφεύγουμε. Και θα μάθουν ότι η κυνικότητα και η αναισθησία που επιδεικνύουν θα έχει κολλήσει σαν ρετσινιά για πάντα πάνω τους. Όσα λένε μένουν χαραγμένα στις ζωές μας που τις καταστρέφουν. Θα γυρίσει ο τροχός ανάλγητες κουφάλες. Θα γυρίσει.

Αναδημοσίευση από το ΜΟΛΙΣ ΞΥΠΝΗΣΑ

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Στο τσαφ την γλύτωσε ο Παφίλης!


Αξιαγάπητη η Αννούλα του υπουργείου ισοπέδωσης Παιδείας, δια Βίου εξάρτησης από το Κεφάλαιο, DVD αντί βιβλίων και Θρησκευμάτων (Άγιαι αι Τράπεζαι, Άγιαι Ισχυραί, Άγιαι Αθάναται, εξέσκιζον ημάς).

Αξιαγάπητη η πανέμορφη Άννα Διαμαντοπούλου της εθνοσωτήριας κυβέρνησης του πασόκ, γνωστή και σαν "Κυρία με τας Θρούμπας" (εις την μάπαν), ή σαν "Σκυλόψαρο Παιδείας" και διάφορα άλλα ιδιαίτερα κοκακολακευτικά.

Αξιαγάπητη μέχρι δάγκωμα στον σβέρκο (οπότε τελείωσες με τέτοια μερακλίδικη καρχαριλέ οδοντοστοιχία), στο τσαφ την γλύτωσε ο βουλευτής του ΚΚΕ, Παφίλης, προχθές στη Βουλή!

Θα το ξεσκίσω το ΠΑΜΕ που πααίνει στα σχολεία να στηρίξει το λουκέτο, αυτή, κομμένα αυτά μωρή καρακάξα, αυτός, σε ποιόνανε τα λες αυτά ρε κουμμούνι που θέτε να διαλύσετε την ελληνική κοινωνία με όρους εξουσίας που φαντασιώνεται το κόμμα, αυτή, άει κατούρα ρε νεοφιλελεύθερο τσόκαρο*, αυτός, σκάσε ρε "κραυγάζουσσα μειοψηφία" που θα μου πεις άει κατούρα, εσύ βουλευτάκι της σειράς, εμένανε κοτζάμου υπουργάντζα, αυτή, λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, αυτός, βάραγε και η πρόεδρος την κουδούνα ντάγκα ντούγκα, ωραία περάσανε όλοι.

*Δεν τόπε ρε γαμώτο, αλλά το σκέφτηκε.

Δεν τον καταλαβαίνω τον σύντροφο Παφίλη, συγνώμη! Αφού ξέρει ότι η Αννούλα έχει μιά κάποια τάση στην υστερία, τι πάει και της τα χώνει; Καλά δεν φοβάται; Είδατε τα, κατά τα άλλα ολόγλυκα ματάκια της πως γουρλώσανε από τσατίλα και παραλίγο να πεταχτούν έξω από τις κόγχες τους; Είδατε πως λάμπανε στο απαλό φως του Κοινοβουλίου οι μπροστινοί της χαυλιόδοντες; Πωπω, φτυστή η Σκύλλα και η Χάρυβδης ήτανε, φτου φτου φτου, μακριά από μας...

Εγώ πάντως φοβήθηκα! Λέω, αμάν, την έβαψε ο Παφιλάκος! Ιδίως όταν πήρε η Αννούλα φόρα και άρχισε να κάνει με το τεντωμένο δάχτυλο ξιφομαχία. Ωχ λέω, η Αννούλα κόβει την "συμφιλίωση των δυνάμεων του λαού και της κοινωνίας και επιδιώκει καθεστώς εμφύλιου πολέμου"! Ωχ λέω, φοβερή πίεση υπέρ της Δημοκρατίας η Αννούλα, τα πήρε για τα καλά και την βλέπω να τον ξεσκίζει τον άνθρωπο.

Αλλά δεν ήταν μόνο ο φόβος. Ανησύχησα κιόλας ρε παιδιά! Ιδίως όταν άρχισε να λέει η Αννούλα για τον πήχυ και ότι αναγκάζεται να περνάει από κάτω, ενώ θα έπρεπε να περάσει από πάνω, αφού τον βάλανε ψηλά οι άνθρωποι του σοσιαλισμού, και ξέρετε τι κινδύνους εγκυμονεί το νταλαβέρι με τους πήχεις, που μπορεί να σου μπούν πουθενά άμα σπάσουν...

Αν το σκεφτείτε πιό ήρεμα, θα δείτε ότι η ενέργεια του βουλευτή του ΚΚΕ ήταν περιττή. Τι πας και πλακώνεσαι μαζί της, που αυτά ξέρει αυτά λέει η γυναίκα; Μήπως έχει διδιάξει ποτέ στη ζωή της; Μήπως ξέρει η γυναίκα να κάνει κάτι άλλο εκτός του...πασόκ; Μόλις τελείωσε το σχολείο μπήκε στο κόμμα και δουλεύει γιά αυτό μέχρι σήμερα. Πασόκ ξέρει η κυρία, πασόκ κάνει, πασόκ λέει. Τι πας και χαλάς την ζαχαρένια σου και πλακώνεσαι με το βούρλο;

Το τελευταίο το παίρνω πίσω, δεν θέλω να χαρακτηριστώ βλάσφημος και ανώνυμος μπλόγκερ. Βούρλα είναι μόνο τα Καμένα.

Κατά βάθος όμως την αγαπάμε όλοι μας την Αννούλα. Δεν πιστεύω να υπάρχει μεταξύ μαθητών, δασκάλων, καθηγητών, πανεπιστημιακών και φοιτητών πιό δημοφιλές πρόσωπο από την Αννούλα μας. Και πως να μην είναι, αφού είναι και τόσο πλακατζού, που μας κάνει με γαμάτα ανέκδοτα όπως το "πρώτα ο μαθητής" να κατουριώμαστε στα γέλια;

Το υφάκι α λα "Ζενεράλ Ντε Γκωλ" να μην είχε, και την μόνιμη ξυνίλα επίσης, και τον ελαφρύ, ανεπαίσθητο αντικομμουνισμό (λιγουλάκι, μικροΐχνη, τίποτα σοβαρό), και την αντιπάθεια προς κάθε τι που αντιστέκεται στην Θρησκεία της Αγοράς, και να έμενε στις Βρυξέλλες όπου ήταν τόσα χρόνια, μιά χαρά δημοφιλής άγνωστη πολιτικός θάτανε σίγουρα.

Ας ελπίσουμε ότι η κοινωνία θα της δείξει σύντομη την πιό καλή λύση: Τον νεροχύτη του σπιτιού της!

http://vraxokipos.blogspot.com/2011/10/blog-post_07.html

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Δεν πληρώνω, ρε!!!


Δεν πληρώνω, ρε!!!: Δεν πληρώνω, ρε! Δεν ξαναπληρώνω ούτε τους φόρους, ούτε τα χαράτσια σας, ούτε ό,τι στο διάολο διαταγή πληρωμής βγάλουν τα Υπουργεία σας. ... Γιατί είστε ένα αναξιόπιστο και σάπιο σύστημα που μοναδικό του στόχο έχει την πληρωμή των ξένων τοκογλύφων με κάθε μέσο. Ακόμα και με την εξόντωση του ελληνικού πληθυσμού.
Αντιμετωπίζετε τους Έλληνες πολίτες ως βάρος που πρέπει να το ξεφορτωθείτε. Πληρώνονται πολύ, τρώνε πολύ, ζούνε πολύ, είναι για σας η ίδια η ύπαρξή τους μια περιττή δαπάνη.
Συμπεριφέρεστε στην πατρίδα σας και στους πολίτες της, τους πολίτες που σας εξέλεξαν, ως κατακτητές που λεηλατούν την κατακτημένη χώρα και τους κατοίκους της τους χρησιμοποιούν για σκλάβους.


Η εικόνα της χώρας τούτη τη στιγμή μετά από δύο μόλις χρόνια διακυβέρνησης σας, είναι η εικόνα μιας χώρας ρημαγμένης σαν να βγήκε μόλις από ένα πόλεμο, από μια βαριά ήττα.
Μαγαζιά κλειστά, άνθρώποι χωρίς δουλειά ή με πενιχρούς μισθούς, απελπισμένοι, αυτόχειρες, τους ξεσκίζετε στη φορολογία, βάλατε στο μάτι τα σπίτια τους για να τα αρπάξετε ως άλλοι μαυργορίτες, βαφτίζετε τις απολύσεις «εφεδρεία», για να μην πληρώσετε αποζημίωση, ξεπουλάτε τον πλούτο της χώρας τη δημόσια γη, συμπεριφέρεστε χειρότερα από ότι αλλόθρησκος και αλλοεθνής κατακτητής. Ακόμα χειρότερα: Είστε οι υπάλληλοί τους, οι εντολοδόχοι τους, οι επιστάτες τους επί της κατακτημένης χώρας. Επίορκοι!

Καμιά κοινωνική ευαισθησία παχύδερμα, καμία μέριμνα για τον κόσμο που οδηγήσατε στην απόγνωση.
Κλείνετε τα σχολεία των τυφλών και των κουφών παιδιών, ακόμα και τα ΚΕΘΕΑ που έσωζαν τους νέους απ’ τα ναρκωτικά. Κλείνετε το μοναδικό δημόσιο Παιδοκαρδιοχειρουργικό Κέντρο της Ελλάδας, κλείνετε σχολεία.
Δίνετε κρεβάτια των δημοσίων νοσοκομείων στους ιδιώτες (88 μόνο στην Κρήτη), πετώντας τους φτωχούς στους διαδρόμους και τα ράντζα.


Φλομώσατε τον κόσμο στο ψέμα αναίσχυντοι, για «ευνοϊκότερη φορολογική μεταχείριση» ότι οι άνεργοι, οι ανάπηροι και οι αναξιοπαθούντες δε θα πληρώσουν, θα εξαιρεθούν κλπ Τρίχες!.
Φτάνοντας στο ταμείο της Εφορίας με το εκκαθαριστικό σημείωμα της έκτακτης εισφοράς στο χέρι για να σβήσουν το χρέος, ανακαλύπτουν ότι τους εξαπατήσατε, ότι πρέπει να το πληρώσουν.
Άνεργος επί 11 μήνες πρέπει να πληρώσει, έ; Κωφάλαλος και άνεργος 7 μήνες να πληρώσει, έ; Επειδή δεν είναι «μακροχρόνια» άνεργος, όπως ορίζουν τα ψιλά γράμματα των οδηγιών σας. (μακροχρόνια άνεργοι: εγγεγραμμένοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ για περισσότερους από 12 μήνες) Καθίκια.
Ανάπηρη, τετραπληγική με Πολ. Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, σε αμαξίδιο με αναπηρία 80%, θα πληρώσει έκτακτη εισφορά για τη σύνταξη που παίρνει ε; Γιατί οι οδηγίες σας ορίζουν τους ανάπηρους που εξαιρούνται ως αυτούς που έχουν αναπηρία 80% και άνω!!! Είναι δηλαδή ένα βήμα πριν από τον τάφο!

Άχρηστοι και επικίνδυνοι. Ανάλγητοι και κυνικοί. Χεστήκατε αν ο κόσμος ζει ή πεθαίνει. Και έχετε το θράσος να κάνετε και χιουμοράκι από τηλεοράσεως πως ζορίζεστε να βρείτε κι εσείς να πληρώσετε τους φόρους αυτούς για τα κωλόσπιτά σας και θα αναγκαστείτε να τα πουλήσετε αλλιώς θα σας βάλουν φυλακή.
Άντε και γαμηθείτε!

Όποιος πληρώσει τα χαράτσια σας από μοναχός του, εθελοντικά γιατί έχει πιστέψει πως έτσι σώζει τη χώρα, είναι πολύ μαλάκας!


Ανατολικά της Εδέμ: