ΟΟΣΑ: Τρόποι πολιτικής χειραγώγησης των πληθυσμών.

Η αλήθεια είναι ότι δε φτάνει να έχεις αναγνωρίσει τον εχθρό, χρειάζεται και να γνωρίζεις τα όπλα που χρησιμοποιεί και την τακτική και στρατηγική που εφαρμόζει για να επιτύχει τους στόχους του εις βάρος σου. Η γνώση λέγεται ότι είναι δύναμη, αυτό είναι αληθές γιατί όταν γνωρίζεις πραγματικά μπορείς να επεξεργαστείς με τη σειρά σου τρόπους όχι μόνο να αμυνθείς αλλά και να αντεπιτεθείς με επιτυχία. Στο σημείο που φτάσαμε, ως χώρα και ως λαός, είναι άκρως απαραίτητο πρώτα απ΄όλα και πάνω απ΄όλα να αντεπιτεθούμε στην άθλια μεθοδευμένη προπαγάνδα σε όλα τα επίπεδα όσο αμελητέα και αν μας φαίνονται.
Εδώ λοιπόν η μελέτη του Κέντρου Ανάπτυξης του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) με θέμα « Τα προβλήματα και οι τρόποι πολιτικής χειραγώγησης των πληθυσμών ώστε να μπορέσει μια κυβέρνηση να περάσει τα αυστηρά μέτρα λιτότητας και τις διαρθρωτικές αλλαγές».
Η μελέτη δημοσιεύτηκε το 1996 στο 13ο τεύχος του επίσημου περιοδικού του.
Είναι σίγουρο ότι αυτή τη μελέτη την έχουν σπουδάσει και έχουν πάρει άριστα όχι μόνο ο αδιάβαστος Χρυσοχοίδης αλλά και όλοι οι υπόλοιποι κύριοι που μας κυβερνούν :

«Οι πολιτικές οικονομικής σταθεροποίησης και διαρθρωτικών αλλαγών μπορεί να προκαλέσουν κοινωνικές ταραχές, ακόμα και να θέσουν σε κίνδυνο την ομαλότητα των χωρών. Στο παρόν Τετράδιο οικονομικής πολιτικής αναλύονται οι πολιτικές συνέπειες αυτών των προγραμμάτων. Όπως προέκυψε από τη συστηματική μελέτη πέντε χωρών και δυο σημαντικών αντιπροσωπευτικών δειγμάτων στη λατινική Αμερική και την Αφρική, το πολιτικό κόστος σε απεργίες, διαδηλώσεις και εξεγέρσεις διαφέρει ανάλογα με τα μέτρα που ελήφθησαν. Πράγματι, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η επείγουσα κατάσταση που δημιουργήθηκε από τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες, κρίθηκε ότι μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί με την αποκατάσταση των μακρο-οικονομικών ισορροπιών.
Έτσι, οι διαρθρωτικές αναπροσαρμογές περιορίστηκαν σ’ ένα πρόγραμμα σταθερότητας με μοναδικό κριτήριο την ταχύτερη δυνατή μείωση του δημόσιου ελλείμματος. Πολύ σύντομα όμως συνειδητοποιήσαμε πως η σταθεροποίηση δεν είναι αυτοσκοπός. […]
Πράγματι, όπου τέθηκε θέμα διαρθρωτικών αλλαγών, οι διεθνείς οργανισμοί [ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, κ.λπ.] απαίτησαν δραστική μείωση των βασικών δημόσιων δαπανών. Αυτό έκανε αντιδημοφιλείς τις κυβερνήσεις, οι οποίες, σε περίπτωση ταραχών, κατέφυγαν στην καταστολή πολλαπλασιάζοντας το πολιτικό κόστος. […] Η εφαρμογή προγραμμάτων διαρθρωτικών αλλαγών σε δεκάδες χώρες κατά τη δεκαετία του 1980 έδειξε, ότι είχαμε παραμελήσει την πολιτική διάσταση του ζητήματος. Πιεζόμενες από απεργίες, διαδηλώσεις, ακόμα κι εξεγέρσεις, πολλές κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να διακόψουν ή να περικόψουν σημαντικά τα προγράμματα αυτά. Έτσι αναγκαστήκαμε να αναγνωρίσουμε, ότι η οικονομική επιτυχία της διαρθρωτικής αναπροσαρμογής εξαρτάται από τη δυνατότητα πολιτικής πραγματοποίησής της. […]

Τα μέτρα που προκαλούν τις περισσότερες διαδηλώσεις, είναι εκείνα που πλήττουν ολόκληρο τον πληθυσμό και έχουν σαν αποτέλεσμα την άνοδο των τιμών, ο,τιδήποτε κι αν την προκαλεί (περικοπές επιδομάτων, αύξηση των έμμεσων φόρων ή υποτίμηση). Έτσι, στη Ζάμπια ο διπλασιασμός της τιμής του αλευριού και του καλαμποκιού το Δεκέμβριο του 1984, εξαιτίας της περικοπής επιδομάτων, προκάλεσε κύμα ταραχών η καταστολή των οποίων καταμέτρησε 15 νεκρούς. Παρόμοια, όταν το 1988 η κυβέρνηση της Νιγηρίας αύξησε την τιμή του πετρελαίου, το οποίο αγόραζαν κυρίως τα φτωχά νοικοκυριά, είχαμε ταραχές με 6 νεκρούς διαδηλωτές. […]
Άλλα μέτρα όμως, όπως οι περικοπές των δημόσιων επενδύσεων, ή των λειτουργικών εξόδων (εκτός των μισθών), δεν προκαλούν σοβαρή αναταραχή. […] Οι περικοπές στις δημόσιες επενδύσεις πλήττουν κυρίως τον τομέα της οικοδομής, που μαστίζεται τότε από πτωχεύσεις και απολύσεις. Όμως αυτός ο τομέας αποτελείται κυρίως από μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που δεν έχουν μεγάλο πολιτικό βάρος. […] Από την άλλη, οι περικοπές στα λειτουργικά έξοδα του κράτους πλήττουν τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά οι κυβερνήσεις μπορούν να πάρουν την κοινή γνώμη με το μέρος τους αν κινηθούν ευέλικτα παρουσιάζοντας, με τη βοήθεια του Τύπου, αυτά τα μέτρα σαν μέτρα ισονομίας με το επιχείρημα, ότι εφόσον ζητούνται θυσίες από όλο το λαό, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν γίνεται ν’ αποτελούν εξαίρεση. […]
Το βέβαιο είναι ότι μια κυβέρνηση δεν μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμα σταθερότητας ενάντια στη θέληση ολόκληρης της κοινής γνώμης.Ένα πρόγραμμα που θα έπληττε εξίσου όλες τις κοινωνικές ομάδες, αποδείχτηκε πολύ πιο δύσκολο να εφαρμοστεί από ένα πρόγραμμα που κάνει διακρίσεις σε βάρος κάποιων κοινωνικών ομάδων ευνοώντας ορισμένες άλλες. Πρέπει λοιπόν η αρμόδια κυβέρνηση να φροντίσει ώστε να πάρει με το μέρος της ένα μέρος του κόσμου, στην ανάγκη φορτώνοντας δυσανάλογα και με πολύ βαριά μέτρα ορισμένες κοινωνικές ομάδες. […]
Η απελευθέρωση των εισαγωγών καιτο άνοιγμα των επαγγελμάτων − ένα μέτρο στο οποίο επιμένει πάντοτε η Παγκόσμια Τράπεζα − προκαλεί αντίθετες αντιδράσεις, από τις οποίες η κυβέρνηση μπορεί να επωφεληθεί. […] Μπορεί για παράδειγμα να καταργήσει τους δασμούς σε πρώτες ύλες που αγοράζουν όλες οι επιχειρήσεις, ή σε βασικά προϊόντα που δύσκολα μπορούν να προμηθευτούν οι μικρές επιχειρήσεις. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να δημιουργήσει γρήγορα συμμάχους, που θα στηρίξουν την πολιτική της απελευθέρωσης και του ανοίγματος. […]
Η κυβέρνηση που καλείται να εφαρμόσει αναδιαρθρωτικά προγάμματα, είναι υποχρεωμένη να πάρει αντιλαϊκά μέτρα. […] Καλώντας σε βοήθεια το ΔΝΤ, μπορεί να επωφεληθεί και σε πολιτικό επίπεδο γιατί θα μπορεί να απαντάει σε όσους αντιδρούν, ότι τα μέτρα προβλέπονται από τη συμφωνία που επέβαλε το ΔΝΤ και είναι υποχρεωμένη να τα πάρει θέλοντας και μη. […]

Καλό είναι τα μέτρα να λαμβάνονται πριν ξεσπάσει κρίση. Υπάρχουν όμως τρόπο αντιμετώπισης του πολιτικού κόστους ακόμη κι αν τα μέτρα λαμβάνονται αφού ξεσπάσει η κρίση. […]
Εάν η κυβέρνηση εκλεγεί λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση, έχει μπροστά της μια μικρή χρονική περίοδο (4 με 6 μήνες) κατά την οποία η κοινή γνώμη εξακολουθεί να την στηρίζει και κατά την οποία μπορεί να ρίχνει την ευθύνη για τα αντιλαϊκά μέτρα στους προκατόχους της. Σε αυτό το διάστημα, οι συντεχνίες χάνουν προσωρινά τη δύναμή τους και τότε η κυβέρνηση πρέπει να σπεύσει να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον τους. Έπειτα από αυτή την περίοδο χάριτος τα πράγματα δυσκολεύουν τρομερά. Η νέα κυβέρνηση θεωρείται ολοένα και περισσότερο μόνη υπεύθυνη για την κατάσταση κι έτσι αναγκάζεται ν’ αναλάβει αυτή το σύνολο του πολιτικού κόστους της αναδιάρθωσης. […]
Από την πρώτη λοιπόν στιγμή που θ’ ανέβει στην εξουσία, πρέπει να σταματήσει την αισιόδοξη ρητορική και να επιμείνει, ακόμα και υπερβάλλοντας, για τη σοβαρότητα των οικονομικών ανισορροπιών, να υπογραμμίζει τις ευθύνες των προκατόχων της και το ρόλο εξωγενών δυσμενών παραγόντων. […]
Από τους κινδύνους που θα παρουσιαστούν, αυτός των απεργιών είναι ο μικρότερος. Οι απεργίες κινητοποιούν κατά βάση τους μισθωτούς του μοντέρνου τομέα και όχι τις πιο φτωχές κοινωνικές τάξεις. Με τις κατάλληλες παραχωρήσεις, η κυβέρνηση μπορεί να τις τελειώσει.[…] Παρολαυτά οι απεργίες μπορεί να ευνοήσουν το ξέσπασμα διαδηλώσεων. Ειδικά οι απεργίες των εκπαιδευτικών, αν και καθεαυτές δεν αποτελούν πρόβλημα για τις κυβερνήσεις, γίνονται έμμεσα επικίνδυνες επειδή απελευθερώνουν μια ανεξέλεγκτη μάζα μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας, η οποία μπορεί να κατέβει σε διαδηλώσεις και σε αυτή την περίπτωση η καταστολή μπορεί εύκολα να έχει δραματικές συνέπειες.
[…] Οι περικοπές στο στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ένα από τα κυριότερα μέτρα των προγραμμάτων σταθεροποίησης, δεν είναι τόσο επικίνδυνες πολιτικά όσο η άνοδος των τιμών στα είδη κατανάλωσης. Προκαλούν απεργίες μάλλον παρά διαδηλώσεις, πλήττουν περισσότερο τις μεσαίες τάξεις παρά τα φτωχότερα στρώματα και σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση μπορεί να αποτανθεί στον πραγματισμό των δημοσίων υπαλλήλων. Μπορεί για παράδειγμα να τους εξηγήσει, ότι εφόσον το ΔΝΤ επιβάλλει περικοπές κατά 20% στο δημόσιο, το μόνο που απομένει είναι είτε να μειωθούν οι μισθοί, είτε να γίνουν απολύσεις, και η ίδια προτιμάει να κάνει το πρώτο προς όφελος του συνόλου των υπαλλήλων. Η εμπειρία μας από τις περισσότερες αφρικανικές κυβερνήσεις δείχνει, πως αυτό το επιχείρημα εισακούγεται. […]
Μια από τις βασικές περικοπές αφορά στα λειτουργικά έξοδα των σχολείων και των πανεπιστημίων. Είναι πολύ προτιμότερη επιλογή από μια δραστική μείωση του αριθμού των μαθητών και των σπουδαστών. Οι οικογένειες θα αντιδράσουν βίαια στο ενδεχόμενο να αποκλειστούν τα παιδιά τους από την εκπαίδευση.Δεν θα αντιδράσουν όμως σε μια σταδιακή υποβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης. Έτσι σιγά-σιγά θα δεχτούν να πληρώνουν κάποιο ποσόν για να σπουδάζουν τα παιδιά, ή να περικοπεί κάποια εκπαιδευτική δραστηριότητα. Αυτή η υποβάθμιση όμως πρέπει να γίνει βήμα προς βήμα, σε ένα σχολείο αρχικά και όχι στο γειτονικό σχολείο, ώστε να αποφευχθεί μια γενικευμένη αντίδραση του πληθυσμού. […]

Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο πολιτικά από τη λήψη συνολικών μέτρων για την αντιμετώπιση ενός μακρο-οικονομικού προβλήματος. Αν λοιπόν θέλουμε να μειώσουμε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, πρέπει να τους μειώσουμε πρώτα σε έναν ορισμένο τομέα, να ψαλλιδίσουμε την ονομαστική αξία τους σε έναν άλλο κι ακόμα και ν’ αυξήσουμε τους μισθούς σε κάποιον τομέα που είναι κρίσιμος από πολιτική άποψη. Το ίδιο και με τα επιδόματα. Δεν τα κόβουμε όλα μαζί. Πρέπει να φροντίζουμε απεριόριστα τις λεπτομέρειες: αν π.χ. τα φτωχά νοικοκυριά καταναλώνουν μόνο τη ζάχαρη σε μορφή σκόνης, μπορούμε ν’ αυξήσουμε την τιμή της ζάχαρης σε κύβους. […]
Σημαντικό είναι το συμπέρασμα που λέει, ότι μια κυβέρνηση αποτυχαίνει για δυο λόγους: είτε επειδή εμπιστεύεται την υλοποίηση του προγράμματος σταθεροποίησης και διαρθρωτικών αλλαγών σε τεχνοκράτες, που παραμελούν το πολιτικό κόστος∙ είτε επειδή την εμπιστεύεται αποκλειστικά στους αρμόδιους πολιτικούς, που ενδιαφέρονται για το στενό πολιτικό κόστος. […]
Για να έχει μια κυβέρνηση το περιθώριο ώστε να κάνει τους πολιτικούς ελιγμούς που απαιτεί ένα πρόγραμμα αναδιάρθρωσης, πρέπει να στηρίζεται από ένα ή δυο μεγάλα κόμματα και όχι από μια συμμαχία μικρών κομμάτων. Γι’ αυτό χρειάζεται ένα κατάλληλο εκλογικό σύστημα, με πολλές μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες.Άλλα μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση ενίσχυσης της εκτελεστικής εξουσίας είναι αυτά που νομοθετηθούν προσωρινές ειδικές εξουσίες, ή τον εκ των υστέρων έλεγχο από τη δικαστική εξουσία ώστε να μην μπορούν οι δικαστές να ελέγχουν εκ των προτέρων την εφαρμογή ενός προγράμματος. Το δημοψήφισμα είναι ένα αποτελεσματικό όπλο στα χέρια μιας κυβέρνησης όταν έχει αυτή την πρωτοβουλία των κινήσεων. Μπορεί να καταφεύγει σε δημοψήφισμα, ώστε να εγκριθεί ένα συγκεκριμένο μέτρο της και να θέσει εκτός μάχης μια συμμαχία αντιφρονούντων. Επιπλέον, όταν κάποια μέτρα προκαλέσουν ένα αυξανόμενο κύμα ταραχών και καταστολής, τότε η προκήρυξη δημοψηφίσματος μπορεί να ηρεμήσει το πολιτικό παιχνίδι και να βοηθήσει στην αποκατάσταση της τάξης αποφορτίζοντας την πίεση των διαδηλωτών. […]
Εξίσου βοηθάει το μοίρασμα των ρόλων μεταξύ των διεθνών οργανισμών − οι οποίοι αναλαμβάνουν το ρόλο να υπενθυμίζουν τις σκληρές υποχρεώσεις του προγράμματος αναδιάρθρωσης − και μιας σειράς χωρών, που θα παίζουν το ρόλο χορηγών και θα παρέχουν κάποια βοήθεια όταν ορισμένα πολύ σκληρά μέτρα γίνονται πολύ επικίνδυνα.[…]»

Πηγή : Για την Κοινωνική Αριστερά

Όταν πάψουμε να αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας σαν πόρνες... ίσως πάρουμε μπροστά

Όταν σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας σαν πουτάνες που κλαίμε όταν μας κόβουν το μερίδιο από τα δεδουλευμένα μας και όταν αυξάνουν τα ποσοστά παρακρατήσεων των υπηρεσιών που δίνουμε, ίσως πάρουμε μπροστά.

Διότι εσύ με το σκυμμένο κεφάλι που νομίζεις ότι τελείωσε ο κόσμος γιατί μίκρυνε ο δικός σου μικρόκοσμος πρέπει να δεις από κάτοψη την όλη κατάσταση και να σταματήσεις να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Εκτός αν είσαι κομματοβολεμένο κτήνος και χάνεις τα ποσοστά από το νταβατζιλίκι. Εσύ κομματόσκυλο της όποιας παράταξης, ούτως ή άλλως πουτάνα είσαι εκ γενετής. Πεθαμένος από την μήτρα της μάνας σου. Προδοτική λανθάνουσα γέννα που πρέπει να εξαλειφθεί από κύτταρο χωρίς ίχνος οίκτου.

Αλλά απευθύνομαι στον άλλον, σε αυτόν που... δούλεψε, που ονειρεύτηκε έναν καλύτερο κόσμο και πέρα από τον κώλο του, που έκανε οικογένεια γιατί το πόθησε και όχι για τα μόρια διορισμού. Σε αυτόν που τα χέρια του ακόμα και στις τσέπες κρυμμένα γίνονται γροθιές όταν βλέπει το άδικο να εξελίσσεται μπροστά του κι ας μην είναι δική του δουλειά.

Εσύ, λοιπόν, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να φέρεσαι σαν πόρνη.
Εσύ και μόνο εσύ έχεις το δικαίωμα να επιζήσεις και να ξαναρχίσεις από την αρχή.
Αν σκεφτείς ότι στεναχωριέσαι για πολύχρωμα χαρτάκια με το όνομα χρήμα θα μειδιάσεις.
Εσύ δεν γεννήθηκες για να ανταλλάσσεσαι, μην το κάνεις λοιπόν τώρα στα δύσκολα.
Το χρήμα εφευρέθηκε για τους ανάπηρους στην ψυχή. Γι'αυτούς που δεν μπορούσαν να κατακτήσουν το όνειρο με την ψυχή τους αλλά να το κλέψουν από αυτούς που μπορούσαν να το δημιουργήσουν.
Ρώτα τον εαυτό σου: Αν από αύριο το πρωί σου έδιναν 10.000 ευρώ μισθό μέχρι τον θάνατό σου, θα ήσουν καλά;
Αν σκεφτόσουν ότι «είμαι πλούσιος αλλά πατρίδα να σταθώ δεν έχω», τότε είσαι από αυτούς που γεννήθηκαν με την κατάρα του Δικαίου. Έχεις δικαίωμα να πατάς αυτό το χώμα γιατί απ’ ό,τι είδες η ελευθεριότητα να το πατά το τακούνι της κάθε πουτάνας μας έφερε εδώ που μας έφερε.

Αν δεις καθαρά τα πρόσωπα όλων αυτών, που σε εκφοβίζουν με νομικίστικους και οικονομικούς όρους μέσω των ΜΜ"Ε" καθημερινά, θα βάλεις τα γέλια.
Πάρτους έναν- έναν και πες μου ποιον θα εμπιστευόσουν από αυτούς να σταθεί στο πλάι σου σε έναν πόλεμο που μπορεί να ξεκινήσει ίσως κι αύριο.
Βρήκες κανέναν, διότι εγώ, όταν τους βλέπω τελευταία από κάτοψη, σκέφτομαι ότι σε έναν πόλεμο που ίσως ξεκινήσει αύριο, δεν θα περπατήσω μέχρι τα σύνορα να απωθήσω τον εχθρό.
Θα πάω στα σπίτια τους.
Από εκεί θα ξεκινήσω τον πόλεμο για να έχω τουλάχιστον τα νώτα μου σίγουρα.
Να μην σκοτωθώ από εγχώρια πουτάνα, ούτε από εισαγόμενο νταβαντζή.
Να σκοτωθώ από αυτόν που εγώ θα επιλέξω.

Κάνει πολύ κρύο τις τελευταίες ημέρες και το πετρέλαιο έχει φθάσει στην τελευταία γραμμή στον λέβητα ενώ στο ντουλάπι έχουν μείνει τρία πάκα μακαρόνια, δύο κιλά ρύζι και δύο γάλατα.
Ίσως αύριο να μην έχω καν σύνδεση να δω αν διάβασες τούτο το γράμμα.
Σίγουρα αύριο όμως θα είμαι με 3 κουβέρτες πάνω μου και θα σε σκέφτομαι, Έλληνα, να είσαι κι εσύ στην ανάλογη θέση με μένα.
Σήκωσε το κεφάλι σου, χάραξε τον δρόμο, σφίξε στην αγκαλιά το παιδί σου και ετοιμάσου για τα δύσκολα που δεν θα βρίσκουν λύση ούτε με όλο το χρυσό του κόσμου.
Και πάρτο απόφαση ότι οι δικές σου πληγές δεν γιατρεύονται με χρήμα.
Είναι τόσο βαθιές όσο και οι ρίζες τούτης της χώρας.
γράφει ένας απλός άνθρωπος
από το simplemangreek

Τελικά μήπως είστε … μαλάκες;

Δε νομίζω ότι υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να μην αναγνωρίζει στον Πάγκαλο ό,τι γλοιωδέστερο και αηδιαστικότερο, αμόρφωτο, διαπλεκόμενο και απόλυτο τίποτα της πολιτικής έχει περάσει από αυτή τη χώρα . Ένα τίποτα υπερφίαλο με αυξημένο υπερεγώ, τακτικό ρυπαντή της ακοής και της όρασής μας… έναν καλαμοκαβαλημένο που αν δε στηριζόταν και δεν προβαλλόταν από τα συμφέροντα που τον προώθησαν και τον επέβαλαν, κανείς δε θα ασχολούνταν μαζί του και τίποτα δε θα έχανε κανείς από την ανυπαρξία του.

Αν και μόνο στη θέα του συγκεκριμένου με πλημμυρίζει ένα αίσθημα αηδίας και ναυτίας, σε ένα πράγμα θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του… Είστε μαλάκες!
Φυσικά όχι κατά την κατά Πάγκαλον ερμηνεία, αλλά βάσει της αντικειμενικής ερμηνείας του όρου που εξηγείται απόλυτα με τις παρακάτω διαπιστώσεις:
Μόνο μαλάκες θα αποδέχονταν την πραξικοπηματική επιβολή του διεφθαρμένου και διαπλεκόμενου τραπεζίτη, υπηρέτη ξένων και ανθελληνικών συμφερόντων, ως πρωθυπουργό τους δια… του διορισμού του!
Μόνο μαλάκες θα ανέχονταν μετά το “ΟΧΙ !” της 28ης Οκτωβρίου του ’11 να τους επιβληθεί η συγκυβέρνηση του “ΝΑΙ !” και θα έμεναν απαθείς ή θα αντιδρούσαν υποτονικά περιμένοντας! Τι άραγε…
Μόνο μαλάκες θα ανέχονταν από την κοινοβουλευτική αριστερά να καταγγέλλει ως αντισυνταγματικά και παράνομα όσα γίνονται και ως πραξικοπηματική την κυβέρνηση Παπαδήμου (που είναι) αλλά να τη νομιμοποιεί με τη στάση της και να αποδέχεται τον Παπαδήμο ως πρωθυπουργό και το σκυλολόι του ως υπουργούς αφού έτσι τους απευθύνει το λόγο! Τι εξυπηρετεί αυτή η “περίεργη” και διπλή αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά…;
Μόνο μαλάκες θα επέτρεπαν ακόμη στα εκάστοτε συμφέροντα να τους διαιρούν και να τους κατευθύνουν με το γνωστό “διαίρει και βασίλευε” και δε θα έβλεπαν τον κοινό εχθρό που πλέον έχει αποκαλυφθεί μπροστά τους!
Μόνο μαλάκες θα κανόνιζαν τις αντιδράσεις με ραντεβού και μονοήμερες εκδρομές προκαθορισμένης διαμαρτυρίας, νομίζοντας ότι κάτι θα πετύχουν, την ώρα που ο εχθρός τούς παίρνει και τα σώβρακα!
Μόνο μαλάκες, μέσα σε αυτή τη λαίλαπα, θα ακολουθούσαν σημαιάκια και ταμπέλες και δε θα ενώνονταν με τους άλλους οργανώνοντας κοινή επίθεση στον κοινό εχθρό!
Μόνο μαλάκες θα ψήφιζαν ως εκπρόσωπό τους τύπους σαν τον Πάγκαλο και θα συνέχιζαν να τον ανέχονται ως υβριστή τους, πληρώνοντας μάλιστα αδρά τα βίτσια του και τα πολυήμερα, πολυτελούς διαμονής, ταξιδάκια του!
Μόνο μαλάκες θα ανέχονταν τύπους σαν τον Αντωνάκη να τους κοροϊδεύουν κατάμουτρα παριστάνοντας τη… συγκυβερνώσα “αντιπολίτευση”!
Μόνο μαλάκες θα πίστευαν ότι τύποι σαν τον Καρατζαφέρη έχουν οποιαδήποτε σχέση με πατριωτισμό και θα πείθονταν ότι αμόρφωτοι σαλτιμπάγκοι που αναδείχθηκαν και προστατεύονται από εργολάβους, εφοπλιστές και τραπεζίτες διαθέτουν σοβαρότητα!
Μόνο μαλάκες θα ανέχονταν το Μπουμπούκο υπουργό, παράνομα διορισμένο των εφοπλΗστών για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους!
Μόνο μαλάκες θα ανέχονταν τον τσεκουροφόρο, στέλεχος της ΕΠΕΝ, ως υπουργό!
Μόνο μαλάκες θα επέτρεπαν την παράδοση της χώρας τους στα ξένα συμφέροντα με αντάλλαγμα τις δόσεις για την αποπληρωμή παράνομων δανείων, που καταλήγουν στα ίδια ξένα συμφέροντα!
Μόνο μαλάκες θα επέτρεπαν στο κάθε λαμόγιο που έχει λεηλατήσει τη χώρα μέσω έργων και λοιπών επιχορηγήσεων… να έχει αναλάβει και την “ενημέρωσή” τους και να τους υποβάλει ποιο είναι το συμφέρον τους!
Μόνο μαλάκες θα ανέχονταν να βλέπουν τους συμπολίτες τους να τρώνε από τα σκουπίδια και θα περίμεναν καρτερικά πότε θα έρθει και η δική τους ώρα!
Μόνο μαλάκες θα πλήρωναν κάθε μορφής χαράτσι γκρινιάζοντας αλλά… υπακούοντας!
Μόνο μαλάκες θα έβλεπαν το “φταίχτη” στο πρόσωπο του συμπολίτη τους, όποιον το σύστημα τους δείχνει κάθε φορά, και όχι αυτόν που πραγματικά ευθύνεται για την κατάντια τους!
Μόνο μαλάκες θα ανέχονταν να λιποθυμάνε τα παιδιά στα σχολεία από την πείνα, θεωρώντας ότι το πρόβλημα δεν τους αγγίζει και είναι μακρυά από τη δική τους πόρτα!
Μόνο μαλάκες θα ανέχονταν να τους κλέβουν, αρπάζοντάς τους τα λεφτά ετσιθελικά από την ίδια τους την τσέπη και δε θα είχαν βουτήξει τους κλέφτες από το λαιμό!
Μόνο μαλάκες θα έδιναν χρόνο στον εχθρό τους ώστε να οργανώσει την επίθεση αλλά και την άμυνά του εναντίον τους και δε θα είχαν απαλλαγεί από αυτόν όσο γρηγορότερα μπορούσαν!
Μόνο μαλάκες θα έβλεπαν το πρόβλημα μόνο με άξονα την τσέπη τους και το προσωπικό τους συμφέρον, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι είναι μέλη μίας κοινωνίας και για να είναι εκείνοι καλά πρέπει να είναι καλά και οι συμπολίτες τους!
Μόνο μαλάκες θα επέτρεπαν σε αυτούς που τους κλέβουν και τους κοροϊδεύουν να συνεχίζουν να πληρώνονται αδρά από τα λεφτά τους!
Μόνο μαλάκες θα εξασφάλιζαν υπέρογκες αποδοχές σε απατεώνες πολιτικάντηδες και ταυτόχρονα θα κάλυπταν και τα έξοδά τους… Παχυλότατο μισθό + έξοδα ανεξέλεγκτα καλυμένα!
Μόνο μαλάκες θα χαίρονταν με την απόλυση και την εξαθλίωση συνανθρώπων τους!
Μόνο μαλάκες θα αποδέχονταν μείωση αποδοχών και αύξηση φόρων ταυτόχρονα, ώστε να εξαθλιωθούν αυτοί για να μη χάσουν οι τραπεζίτες!
Μόνο μαλάκες θα πίστευαν ότι αυτοσκοπός πρέπει να είναι η θυσία τους στο βωμό της διάσωσης του ευρώ και των τραπεζιτών!
Μόνο μαλάκες θα πείθονταν ότι η ΕΕ και το ευρώ στήθηκαν για την ευημερία των πολιτών και κάθε απομάκρυνση από αυτά θα ήταν “καταστροφή”!
Μόνο μαλάκες θα ήταν διατεθειμένοι να πληρώνουν υπέρογκα ποσά ως συμμετοχή στην ΕΕ για να ταΐζουν χιλιάδες καρεκλοκένταυρους και παρατρεχάμενους, που το μόνο που υπηρετούν είναι το ατομικό τους συμφέρον και τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από την καλοστημένη κομπίνα που πλέον ονομάζουμε “ΕΕ”! Αλήθεια τι θα γινόταν ο Μπαρόζο και το σινάφι του χωρίς τα λεφτά σας και την ασυλία που του προσφέρετε μέσω της θέσης…; Πού θα έβρισκαν προστασία κάτι τέτοιοι τύποι που κατηγορούνται για οικονομικές απάτες και κακουργήματα…; Μόνο μαλάκες θα επέτρεπαν να καθορίζεται η ζωή και το μέλλον τους από τέτοια καθάρματα!
Μόνο μαλάκες θα πίστευαν ότι ύψιστο καθήκον αποτελεί η αποδοχή και αποπληρωμή χωρίς έλεγχο όποιου ποσού τους ζητηθεί (χρέος)… και θα δέχονταν να υποστούν τα πάνδεινα, τον απόλυτο εξευτελισμό και υποδούλωσή τους, προκειμένου να μην κακοκαρδιστούν οι κερδοσκόποι!
Μόνο μαλάκες θα πίστευαν ότι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, περιουσίας όλων μας, σε ιδιωτικά συμφέροντα είναι προς όφελός τους! Και μάλιστα το ξεπούλημα βασικών υποδομών όπως η ενέργεια, το νερό, οι τηλεπικοινωνίες, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια…
Μόνο μαλάκες θα επέτρεπαν την εκχώρηση και εκμετάλλευση του φυσικού τους πλούτου προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων!
Μόνο μαλάκες θα ανέχονταν την υποχρηματοδότηση και υποβάθμιση της υγείας, της παιδείας, των κοινωνικών παροχών και την αύξηση των κονδυλίων για εξοπλισμούς!
Mόνο μαλάκες θα ανέχονταν αυτά και πολλά περισσότερα και δε θα τους είχαν πάρει με τις πέτρες!
Μόνο μαλάκες θα πίστευαν ακόμα ότι έχουμε δημοκρατία!

Και για να σας αποδείξω ότι η μαλακία σε αυτή τη χώρα είναι διαχρονική…:
Μόνο μαλάκες θα ψήφιζαν τον Κωστάκη για να τους σώσει από το διεφθαρμένο Σημίτη και μόλις πέντε χρόνια μετά θα ψήφιζαν το Γιωργάκη για να τους σώσει από το διεφθαρμένο Κωστάκη, επαναφέροντας όλη τη διεφθαρμένη μαφία του Σημίτη! Όχι ότι αυτοί δεν είναι διεφθαρμένοι, αλλά ποιος μαλάκας ψηφίζει με τέτοια κριτήρια…;
Μόνο μαλάκες θα χειροκροτούσαν την αποκαθήλωση της Ακρόπολης και τη μετατροπή του ναού σε… τοιχογραφία!
Μόνο μαλάκες θα ανέχονταν η πολιτιστική τους κληρονομιά να μεταφερθεί σε ένα μουσείο που είναι ΝΠΙΔ (νομικό πρόσωπο ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ δικαίου)! Ακόμη πιστεύετε ότι δε θα σας πάρουν και την Ακρόπολη…;
Mόνο μαλάκες θα αποδέχονταν την καταστροφή του ιστορικού χώρου της αρχαίας αγοράς αλλά και της περιοχής του Μακρυγιάννη, μνημείου της σύγχρονης ιστορίας μας, προκειμένου να κτιστεί το έκτρωμα που ελέω βλακείας και κακογουστιάς ονομάσαμε… “κόσμημα”!
Μόνο μαλάκες θα πίστευαν ότι η ολυμπιάδα της ντόπας, των παρακολουθήσεων και του άρπα-κόλα είναι η καλύτερη ολυμπιάδα που έγινε ποτέ! Σκεφτείτε το βαθμό μαλακίας για όσους συνεχίζουν να παραμυθιάζονται και να το πιστεύουν…
Μόνο μαλάκες θα πανηγύριζαν μαζί με την Αγγελοπούλου, το Σημίτη και τα υπόλοιπα λαμόγια για την ανάθεση των ολυμπιακών αγώνων! Εκείνοι χοροπηδούσαν διότι ήξεραν ότι άρχιζε το μεγάλο φαγοπότι, οι ηλίθιοι που θα πλήρωναν γιατί πανηγύριζαν; Ακόμη αναρωτιέμαι…
Μόνο μαλάκες θα ξαναψήφιζαν τον Πάγκαλο των Ιμίων και της παράδοσης του Οτσαλάν στους Τούρκους!
Μόνο μαλάκες θα αποδέχονταν ως “εθνάρχη” αυτόν που την είχε κάνει νύχτα με πλαστό διαβατήριο, τον άνθρωπο των εκλογών της βίας και νοθείας, το συνεργάτη των Γερμανών! Τον άνθρωπο που πρόσφερε κάλυψη στην πλειοψηφία των χουντικών και των βασανιστών, τον άνθρωπο που δημιούργησε τα ΜΑΤ για την επιβολή της “δημοκρατίας” του… χρήσιμο “εργαλείο” που κληροδότησε και στους διαδόχους του που τη δημοκρατίας τους, πολλοί από εμάς, τη ζήσαμε και τη ζούμε στο πετσί μας!
Μόνο μαλάκες θα ονόμαζαν “γέρο της δημοκρατίας” τον άνθρωπο που ως πρωθυπουργός το 1944 σε συνεργασία με τους Άγγλους και με αρχηγό της αστυνομίας τον Έβερτ (πατέρα του θανόντα πολιτικού) διέταξε “πυρ” κατά των Ελλήνων που διαδήλωναν… τα γνωστά “δεκεμβριανά του ’44”!

Και επειδή φοβάμαι ότι η λίστα θα γίνει ατελείωτη, σταματάω κάπου εδώ… Αν θεωρείτε ότι δεν είστε μαλάκες και τίποτα από τα παραπάνω δε σας αφορά, μάλλον ανήκουμε στην ίδια μειοψηφία! Το σίγουρο πάντως είναι ότι όταν ανατραπεί το ισοζύγιο και οι “μαλάκες” κατά Πάγκαλο γίνουν η πραγματική πλειοψηφία, τότε θα υπάρξει και ανατροπή της κατάστασης. Όσο συνεχίζει η πλειοψηφία να εκφράζεται από τους μαλάκες όπως περιγράφονται στο κείμενο (το αντίθετο του Παγκάλειου ορισμού δηλαδή!) η χώρα δεν έχει σωσμό και δεν υπάρχει καμία ελπίδα, πλην της ατομικής αντίδρασης και άμυνας… Κοινώς, κόψτε τους το μισθό και την εξουσία! Θυμηθείτε ότι έχουν τόση εξουσία όση εσείς τους αναγνωρίζετε… Στο χέρι σας είναι η ανατροπή!

Μέχρι την ανατροπή του ισοζυγίου και την πραγματική επελευθέρωση…

Από Blogging VS manipulation

“Σε γνώρισα στην κρίση” ή αλλιώς: “πώς έμαθα τι είναι πραγματικά οι άνθρωποι γύρω μου”

***

Όσο και να λες να φύγει και να μην ξαναγυρίσει, κάπου βαθιά μέσα σου χαίρεσαι. Ξεσκαρτάρεις ρε παιδί μου φίλους και γνωστούς. Τους μετράς στα δύσκολα. Τους μετράς και χαίρεσαι για τους λίγους που ξεπερνούν τις προσδοκίες σου και λυπάσαι για τον χρόνο που έχεις χάσει με φελλούς και αναίσθητους. Άλλοτε λυπάσαι για την νοημοσύνη τους -πώς δεν είχες καταλάβει τόσο καιρό ότι είναι ηλίθιοι;- αλλά και για τη δική σου ανεκτικότητα. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείς μαζί τους για να κρατηθούν στο ύψος τους. Είναι απαραίτητο όμως να τους καταλάβεις και να σε καταλάβουν, να νιώσεις ότι παρόλο που έχετε διαφορετικές προσεγγίσεις, θέλετε πραγματικά έναν καλύτερο κόσμο κι οι δυο.

Στο μετερίζι αυτών που πιστεύουν στην καλοσύνη των ανθρώπων, στην ισότητά τους και στην αυταπόδεικτη αξία τους βρήκα πολλούς παλιούς φίλους. Βρήκα κι άλλους απέναντι. Όμως οι περισσότεροι δεν ξέρουν πού να σταθούν. Αγαπώ τους ιδεαλιστές. Αγαπώ ακόμα κι αυτούς τους ιδεαλιστές της απέναντι πλευράς αλλά δεν μπορώ να μη θυμώσω όταν κλείνουν τα μάτια στα κακά που έφερε ο καπιταλισμός τους. Δεν μπορώ να μη θυμώσω όταν δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι όσα κέρδισε σε ισορροπία ο κόσμος τα τελευταία διακόσια χρόνια με αίμα, τα πέταξαν μεμιάς στα σκουπίδια και κοντεύει να καεί το σύμπαν. Παρόλα αυτά τους ακούω. Μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους να πιστεύουν, αλλά και να μπορούν να παραδεχθούν τα λάθη τους. Ακούτε φίλοι; Σας ακούω αλλά πρέπει να βγείτε απ’ τη γυάλα και να καθίσετε μαζί μας στο κρύο.

Ξέρεις ποιους δεν μπορώ καθόλου; Αυτούς που είναι δικοί μας άνθρωποι, φτωχοί και σκληρά εργαζόμενοι, που λιώνουν στα δωδεκάωρα και παρόλα αυτά ακόμα πιστεύουν πως θα τα καταφέρουν επειδή είναι άξιοι. Όχι γιατί δεν είναι. Αλλά γιατί θεωρούν τα εκατομμύρια των πεινασμένων ανάξιους κι αποτυχημένους. Γιατί αντί να κάνουν τον σταυρό τους (λέμε τώρα) που βρέθηκαν εκεί που βρέθηκαν κι ακόμα έχουν να φάνε, ζητωκραυγάζουν χαιρέκακα για κάθε άνθρωπο που χάνει τη δουλειά του σε μια δημόσια υπηρεσία επειδή πιθανώς δεν την έκανε καλά (οι πιθανότητες δεν είναι άνθρωποι αγαπητοί «ορθολογιστές», ο συγκεκριμένος μπορεί να ήταν καλύτερος κι από εσάς). Αλλά το ξέρω, είναι ανόητοι, μπορεί μετά από χρόνια να το παραδεχτούν άμα φάνε τη γερή σφαλιάρα των αφεντικών, άμα γευτούν το γλυκό με το παράξενο όνομα «κανείς δεν είναι αναντικατάστατος», άμα τα παιδιά τους τούς παίρνουν τις δουλειές και κάθονται άπραγοι γιατί έχασαν το τρένο της «καινοτομίας και της δια βίου μάθησης» και άλλες τέτοιες ανταγωνιστικές απάνθρωπες αηδίες.

Δεν μπορώ και τους άλλους όμως. Εκείνους που για χρόνια ρούφαγαν το γάλα τους από το σιχαμένο, κατά τα άλλα, κράτος, που τράφηκαν με επιδοτήσεις άμεσα ή έμμεσα, που δούλεψαν σε επιχειρήσεις που υπήρχαν και βασίλευαν μόνο και μόνο από επιδοτήσεις και κρατικές εργολαβίες, και τώρα κουνάνε το δάχτυλο επιτιμητικά σε κάθε μεροκαματιάρη ή στους δασκάλους που θα προσλαμβάνονται με εξακόσια ευρώ μισθό γιατί «δεν αποδίδουν και δεν είναι παραγωγικοί». Όλους εκείνους που έκαναν μόκο τόσα χρόνια και γέμιζαν το βιογραφικό τους με δουλειές του κράτους και τώρα απέκτησαν μια γλώσσα να (με το συμπάθιο) και άμα τους πεις και καμιά αλήθεια σου τραβάνε ένα «αυτά είναι λαϊκισμοί» και νομίζουν ότι καθάρισαν. Αυτοί μάλλον δεν ήταν ποτέ τους φίλοι μου, αλλά τους αξίζει να γίνουν εχθροί μου. Και για κάθε άνθρωπο που απελπίζεται θα τους φυλάω μια τιμωρία. Θα έρθει η ώρα τους.

Είναι αλήθεια ότι δεν μπορώ και κάποιους ακόμα αλλά αυτούς τους είχα ξεγραμμένους από την αρχή. Καμένα χαρτιά στα κλαμπ και στα σκυλάδικα, εκμεταλλευτές μεταναστών και μεταναστριών. Αυτών που έπαιρναν τους «ξένους» να δουλεύουν για πενταροδεκάρες και μετά τους έδιναν στην αστυνομία για να μην τους πληρώσουν τα μεροκάματα. Αυτών που έριχναν μια παναγία στη γυναίκα τους άμα τους έλεγε τίποτα, αλλά έτρεχαν να γαμήσουν όποια μετανάστρια ερχόταν στην ανάγκη τους. Κι ύστερα τις έλεγαν όλες πουτάνες και βρωμιάρες. Οι ίδιοι αυτοί σηκώνουν και σήμερα σημαίες στο Σύνταγμα, ζητάνε κάθαρση και να φύγουν όλοι. Κάποτε, όταν τους έλεγες την αλήθεια σε κοιτούσαν σαν κουλτουριάρη άπλυτο, σου έλεγαν «να τους πάρεις στο σπίτι σου» ή «άμα βιάσουν την αδερφή σου οι αλβανοί να δω τι θα λες» και εγώ σκεφτόμουν από μέσα μου, πως άμα βιάσουν την αδερφή μου θα έχω ακόμα μεγαλύτερη οργή για τους φασίστες, γιατί εκείνοι φταίνε που γαμούσαν τόσα χρόνια τον ανθό της ομορφιάς άλλων λαών με ένα δεκάευρω, γυναίκες που δεν θα τους έριχναν ούτε μια ματιά αν δεν ήταν στην ανάγκη κι αν δεν είχαν κάπου ένα παιδί ή μια οικογένεια να στείλουν λεφτά, και νόμισαν οι μαλάκες ότι είναι κάποιοι. Τους ξέρω αυτούς, τους τα έλεγα, κάποιες φορές τους τα λέω και τώρα και πιο άσχημα, αλλά δεν καταλαβαίνουν και πολλά. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, αλλά επικίνδυνοι κιόλας. Το καλό είναι πως τώρα φανερώνονται πιο εύκολα, μυρίζουν τα χνώτα τους μίσος και κόμπλεξ, εθνικισμό και ελληναραδισμό, βρωμάνε σαπίλα και παρακμή. Άμα τους βάλεις να γράψουν μια παράγραφο δεν θα ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα, η αμορφωσιά τούς έχει βγάλει τα μάτια.

Η κρίση με βοήθησε σου λέω. Μετράω τους φίλους μου. Τους μετράω και τους ξαναμετράω κάθε μέρα. Βλέπω ποιοι φοβούνται μη χάσουν τη βολή τους. Παρακολουθώ ποιοι δεν έβγαιναν ποτέ στο δρόμο και μόλις ξεφράγκισαν είναι πρώτη μούρη στη διαδήλωση. Τους μετράω και τους ξαναμετράω. Δεν είμαι θεός να τους κρίνω βέβαια για όλη τη στάση της ζωής τους, αλλά για να παραμείνεις φίλος μου πρέπει να ‘σαι και να δείχνεις άνθρωπος αδερφέ. Τι να τα κάνω τα κρασιά που ήπιαμε μαζί, τις νύχτες που κλάψαμε για μια γυναίκα ή τα τραγούδια που τραγουδήσαμε στις παρέες; Τι να τα κάνω αδερφέ όταν εσύ ηδονίζεσαι με τους απολυμένους και τα βάζεις με τους μπαχαλάκηδες τη στιγμή που η κυβέρνηση και οι βουλευτάδες που ψήφιζες τόσα χρόνια μάς έχουν αλλάξει τον αδόξαστο; Όταν σου λέω κατέβα στην πορεία, άμα είμαστε πολλοί μπορούμε, και μου λες ότι «πρέπει να ωριμάσεις, δεν βλέπεις ότι δεν γίνεται τίποτα, αυτοί ό,τι θέλουν να κάνουν θα το κάνουν». Ναι φίλε, θα το κάνουν γιατί εσύ κοιμάσαι, γιατί δέχεσαι να παραπληροφορηθείς από τα δελτία ειδήσεων, γιατί δεν βγάζεις το θηρίο που έχεις μέσα σου και σε βλέπουν για αρνί που θα στείλουν στη σφαγή (ή στην εφεδρεία) και μαζί τους θα σφάξουν κι εμένα.

Όλοι οι μουλωχτοί φανερώθηκαν, όλοι οι υπερόπτες πέταξαν ένα εγώ τεράστιο πάνω απ’ τ’ αδειανό τους κεφάλι. Όλοι οι νεόπλουτοι και οι ψωνισμένοι βγάλανε τις μάσκες και πλέον καταδίδουν με το κενό τους πρόσωπο όποιον δεν τους αρέσει, σε κοινή θέα. Τα δημόσια πρόσωπα έχασαν την ήρεμη και νηφάλια όψη τους και μετά το πρώτο σοκ, ζητάνε κεφάλια αθώων και ενόχων στον βωμό των μεταρρυθμίσεων. Ξεχνάνε ότι κάποτε ήταν άνθρωποι. Αλλά όσοι παραμείνουμε άνθρωποι δεν θα τους ξεχάσουμε. Η κρίση μάς έσωσε από δαύτους, μάθαμε να τους αποφεύγουμε. Και θα μάθουν ότι η κυνικότητα και η αναισθησία που επιδεικνύουν θα έχει κολλήσει σαν ρετσινιά για πάντα πάνω τους. Όσα λένε μένουν χαραγμένα στις ζωές μας που τις καταστρέφουν. Θα γυρίσει ο τροχός ανάλγητες κουφάλες. Θα γυρίσει.

Αναδημοσίευση από το ΜΟΛΙΣ ΞΥΠΝΗΣΑ

Στο τσαφ την γλύτωσε ο Παφίλης!

Αξιαγάπητη η Αννούλα του υπουργείου ισοπέδωσης Παιδείας, δια Βίου εξάρτησης από το Κεφάλαιο, DVD αντί βιβλίων και Θρησκευμάτων (Άγιαι αι Τράπεζαι, Άγιαι Ισχυραί, Άγιαι Αθάναται, εξέσκιζον ημάς).

Αξιαγάπητη η πανέμορφη Άννα Διαμαντοπούλου της εθνοσωτήριας κυβέρνησης του πασόκ, γνωστή και σαν "Κυρία με τας Θρούμπας" (εις την μάπαν), ή σαν "Σκυλόψαρο Παιδείας" και διάφορα άλλα ιδιαίτερα κοκακολακευτικά.

Αξιαγάπητη μέχρι δάγκωμα στον σβέρκο (οπότε τελείωσες με τέτοια μερακλίδικη καρχαριλέ οδοντοστοιχία), στο τσαφ την γλύτωσε ο βουλευτής του ΚΚΕ, Παφίλης, προχθές στη Βουλή!

Θα το ξεσκίσω το ΠΑΜΕ που πααίνει στα σχολεία να στηρίξει το λουκέτο, αυτή, κομμένα αυτά μωρή καρακάξα, αυτός, σε ποιόνανε τα λες αυτά ρε κουμμούνι που θέτε να διαλύσετε την ελληνική κοινωνία με όρους εξουσίας που φαντασιώνεται το κόμμα, αυτή, άει κατούρα ρε νεοφιλελεύθερο τσόκαρο*, αυτός, σκάσε ρε "κραυγάζουσσα μειοψηφία" που θα μου πεις άει κατούρα, εσύ βουλευτάκι της σειράς, εμένανε κοτζάμου υπουργάντζα, αυτή, λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, αυτός, βάραγε και η πρόεδρος την κουδούνα ντάγκα ντούγκα, ωραία περάσανε όλοι.

*Δεν τόπε ρε γαμώτο, αλλά το σκέφτηκε.

Δεν τον καταλαβαίνω τον σύντροφο Παφίλη, συγνώμη! Αφού ξέρει ότι η Αννούλα έχει μιά κάποια τάση στην υστερία, τι πάει και της τα χώνει; Καλά δεν φοβάται; Είδατε τα, κατά τα άλλα ολόγλυκα ματάκια της πως γουρλώσανε από τσατίλα και παραλίγο να πεταχτούν έξω από τις κόγχες τους; Είδατε πως λάμπανε στο απαλό φως του Κοινοβουλίου οι μπροστινοί της χαυλιόδοντες; Πωπω, φτυστή η Σκύλλα και η Χάρυβδης ήτανε, φτου φτου φτου, μακριά από μας...

Εγώ πάντως φοβήθηκα! Λέω, αμάν, την έβαψε ο Παφιλάκος! Ιδίως όταν πήρε η Αννούλα φόρα και άρχισε να κάνει με το τεντωμένο δάχτυλο ξιφομαχία. Ωχ λέω, η Αννούλα κόβει την "συμφιλίωση των δυνάμεων του λαού και της κοινωνίας και επιδιώκει καθεστώς εμφύλιου πολέμου"! Ωχ λέω, φοβερή πίεση υπέρ της Δημοκρατίας η Αννούλα, τα πήρε για τα καλά και την βλέπω να τον ξεσκίζει τον άνθρωπο.

Αλλά δεν ήταν μόνο ο φόβος. Ανησύχησα κιόλας ρε παιδιά! Ιδίως όταν άρχισε να λέει η Αννούλα για τον πήχυ και ότι αναγκάζεται να περνάει από κάτω, ενώ θα έπρεπε να περάσει από πάνω, αφού τον βάλανε ψηλά οι άνθρωποι του σοσιαλισμού, και ξέρετε τι κινδύνους εγκυμονεί το νταλαβέρι με τους πήχεις, που μπορεί να σου μπούν πουθενά άμα σπάσουν...

Αν το σκεφτείτε πιό ήρεμα, θα δείτε ότι η ενέργεια του βουλευτή του ΚΚΕ ήταν περιττή. Τι πας και πλακώνεσαι μαζί της, που αυτά ξέρει αυτά λέει η γυναίκα; Μήπως έχει διδιάξει ποτέ στη ζωή της; Μήπως ξέρει η γυναίκα να κάνει κάτι άλλο εκτός του...πασόκ; Μόλις τελείωσε το σχολείο μπήκε στο κόμμα και δουλεύει γιά αυτό μέχρι σήμερα. Πασόκ ξέρει η κυρία, πασόκ κάνει, πασόκ λέει. Τι πας και χαλάς την ζαχαρένια σου και πλακώνεσαι με το βούρλο;

Το τελευταίο το παίρνω πίσω, δεν θέλω να χαρακτηριστώ βλάσφημος και ανώνυμος μπλόγκερ. Βούρλα είναι μόνο τα Καμένα.

Κατά βάθος όμως την αγαπάμε όλοι μας την Αννούλα. Δεν πιστεύω να υπάρχει μεταξύ μαθητών, δασκάλων, καθηγητών, πανεπιστημιακών και φοιτητών πιό δημοφιλές πρόσωπο από την Αννούλα μας. Και πως να μην είναι, αφού είναι και τόσο πλακατζού, που μας κάνει με γαμάτα ανέκδοτα όπως το "πρώτα ο μαθητής" να κατουριώμαστε στα γέλια;

Το υφάκι α λα "Ζενεράλ Ντε Γκωλ" να μην είχε, και την μόνιμη ξυνίλα επίσης, και τον ελαφρύ, ανεπαίσθητο αντικομμουνισμό (λιγουλάκι, μικροΐχνη, τίποτα σοβαρό), και την αντιπάθεια προς κάθε τι που αντιστέκεται στην Θρησκεία της Αγοράς, και να έμενε στις Βρυξέλλες όπου ήταν τόσα χρόνια, μιά χαρά δημοφιλής άγνωστη πολιτικός θάτανε σίγουρα.

Ας ελπίσουμε ότι η κοινωνία θα της δείξει σύντομη την πιό καλή λύση: Τον νεροχύτη του σπιτιού της!

http://vraxokipos.blogspot.com/2011/10/blog-post_07.html

Δεν πληρώνω, ρε!!!

Δεν πληρώνω, ρε!!!: Δεν πληρώνω, ρε! Δεν ξαναπληρώνω ούτε τους φόρους, ούτε τα χαράτσια σας, ούτε ό,τι στο διάολο διαταγή πληρωμής βγάλουν τα Υπουργεία σας. ... Γιατί είστε ένα αναξιόπιστο και σάπιο σύστημα που μοναδικό του στόχο έχει την πληρωμή των ξένων τοκογλύφων με κάθε μέσο. Ακόμα και με την εξόντωση του ελληνικού πληθυσμού.
Αντιμετωπίζετε τους Έλληνες πολίτες ως βάρος που πρέπει να το ξεφορτωθείτε. Πληρώνονται πολύ, τρώνε πολύ, ζούνε πολύ, είναι για σας η ίδια η ύπαρξή τους μια περιττή δαπάνη.
Συμπεριφέρεστε στην πατρίδα σας και στους πολίτες της, τους πολίτες που σας εξέλεξαν, ως κατακτητές που λεηλατούν την κατακτημένη χώρα και τους κατοίκους της τους χρησιμοποιούν για σκλάβους.


Η εικόνα της χώρας τούτη τη στιγμή μετά από δύο μόλις χρόνια διακυβέρνησης σας, είναι η εικόνα μιας χώρας ρημαγμένης σαν να βγήκε μόλις από ένα πόλεμο, από μια βαριά ήττα.
Μαγαζιά κλειστά, άνθρώποι χωρίς δουλειά ή με πενιχρούς μισθούς, απελπισμένοι, αυτόχειρες, τους ξεσκίζετε στη φορολογία, βάλατε στο μάτι τα σπίτια τους για να τα αρπάξετε ως άλλοι μαυργορίτες, βαφτίζετε τις απολύσεις «εφεδρεία», για να μην πληρώσετε αποζημίωση, ξεπουλάτε τον πλούτο της χώρας τη δημόσια γη, συμπεριφέρεστε χειρότερα από ότι αλλόθρησκος και αλλοεθνής κατακτητής. Ακόμα χειρότερα: Είστε οι υπάλληλοί τους, οι εντολοδόχοι τους, οι επιστάτες τους επί της κατακτημένης χώρας. Επίορκοι!

Καμιά κοινωνική ευαισθησία παχύδερμα, καμία μέριμνα για τον κόσμο που οδηγήσατε στην απόγνωση.
Κλείνετε τα σχολεία των τυφλών και των κουφών παιδιών, ακόμα και τα ΚΕΘΕΑ που έσωζαν τους νέους απ’ τα ναρκωτικά. Κλείνετε το μοναδικό δημόσιο Παιδοκαρδιοχειρουργικό Κέντρο της Ελλάδας, κλείνετε σχολεία.
Δίνετε κρεβάτια των δημοσίων νοσοκομείων στους ιδιώτες (88 μόνο στην Κρήτη), πετώντας τους φτωχούς στους διαδρόμους και τα ράντζα.


Φλομώσατε τον κόσμο στο ψέμα αναίσχυντοι, για «ευνοϊκότερη φορολογική μεταχείριση» ότι οι άνεργοι, οι ανάπηροι και οι αναξιοπαθούντες δε θα πληρώσουν, θα εξαιρεθούν κλπ Τρίχες!.
Φτάνοντας στο ταμείο της Εφορίας με το εκκαθαριστικό σημείωμα της έκτακτης εισφοράς στο χέρι για να σβήσουν το χρέος, ανακαλύπτουν ότι τους εξαπατήσατε, ότι πρέπει να το πληρώσουν.
Άνεργος επί 11 μήνες πρέπει να πληρώσει, έ; Κωφάλαλος και άνεργος 7 μήνες να πληρώσει, έ; Επειδή δεν είναι «μακροχρόνια» άνεργος, όπως ορίζουν τα ψιλά γράμματα των οδηγιών σας. (μακροχρόνια άνεργοι: εγγεγραμμένοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ για περισσότερους από 12 μήνες) Καθίκια.
Ανάπηρη, τετραπληγική με Πολ. Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, σε αμαξίδιο με αναπηρία 80%, θα πληρώσει έκτακτη εισφορά για τη σύνταξη που παίρνει ε; Γιατί οι οδηγίες σας ορίζουν τους ανάπηρους που εξαιρούνται ως αυτούς που έχουν αναπηρία 80% και άνω!!! Είναι δηλαδή ένα βήμα πριν από τον τάφο!

Άχρηστοι και επικίνδυνοι. Ανάλγητοι και κυνικοί. Χεστήκατε αν ο κόσμος ζει ή πεθαίνει. Και έχετε το θράσος να κάνετε και χιουμοράκι από τηλεοράσεως πως ζορίζεστε να βρείτε κι εσείς να πληρώσετε τους φόρους αυτούς για τα κωλόσπιτά σας και θα αναγκαστείτε να τα πουλήσετε αλλιώς θα σας βάλουν φυλακή.
Άντε και γαμηθείτε!

Όποιος πληρώσει τα χαράτσια σας από μοναχός του, εθελοντικά γιατί έχει πιστέψει πως έτσι σώζει τη χώρα, είναι πολύ μαλάκας!

Ανατολικά της Εδέμ:

εφεδρικό μίσος

Υπάρχουν εργαζόμενοι που θριαμβολογούν επειδή σύντομα 4.000 εργαζόμενοι θα απολυθούν. Υπάρχουν νοήμονες ενήλικες που μισούν το "Δημόσιο" σαν αυτό να ήταν μία ενιαία και αδιαίρετη οντότητα η ύπαρξη της οποίας είναι κάτι κατεξοχήν κακό.
Υπάρχουν πολίτες που στη λίστα των οργανισμών που μπαίνουν σε εργασιακή εφεδρεία επικεντρώνονται σε 2-3 οργανισμούς -φαινομενικά τουλάχιστον- άνευ αντικειμένου, παραβλέποντας παράλληλα ότι στη λίστα με τους 151 οργανισμούς οι 3 μεγάλες κατηγορίες που θίγονται και απαξιώνονται είναι η έρευνα, ο πολιτισμός και η ψυχική υγεία.

Πόσο βολικό είναι να μισείς, πόσο βολικό είναι να μη νοιάζεσαι, να μη συμπονάς, να αξιώνεις περισσότερο το χρήμα από τον άνθρωπο.

Ούτε αόρατη θέλω να γίνω για μια μέρα, ούτε Θεός, που λέγαμε παιδιά. Θέλω μια μέρα να σκέφτομαι και να νιώθω σαν αυτούς τους ανθρώπους.

Να γελάω σαρδόνια όταν ο υπάλληλος βγαίνει σε εργασιακή εφεδρεία χωρίς προοπτική να βρει δουλειά μέσα σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής ύφεσης, όταν κρύβεται από το διαχειριστή γιατί δεν έχει να πληρώσει τα κοινόχρηστα, όταν πέφτει μπρούμυτα βουλιάζοντας στο μαξιλάρι μέρα μεσημέρι με ντάλα κατάθλιψη. Τι ανάγκη έχει ο κόσμος τους ανάξιους;

Να πάρω όλα τα ΑΜΕΑ, με τα μπαστουνάκια των τυφλών, με τα ψυχοφάρμακα των αυτιστικών, τη νοηματική των κωφάλαλων, που εξυπηρετούνταν στις δομές ψυχικής υγείας και πρόνοιας, να τα φορτώσω στα καροτσάκια τους, στα πούλμαν με τα σπαστικά και να τα σπρώξω στον Καιάδα. Τι ανάγκη έχει ο κόσμος τους αναξιοπαθούντες;

Να σαρκάσω τον κάθε επιστήμονα, τον κάθε διδάκτορα, τον καθένα που διέθεσε τα νιάτα του σε σπουδές για να παράγει έρευνα στο φαληρισμένο Ελλαδιστάν καθώς θα τον βλέπω να κυκλώνει αγγελίες για ντελίβερυ και πλασιέ στη χρυσή ευκαιρία. Τι ανάγκη έχουμε τόσους επιστήμονες;

Να πετάξω αυγά στον κάθε φιλόμουσο, φιλότεχνο και καλλιτέχνη γιατί ήμαστε μια χώρα με υπερπαραγωγή τέχνης και πολιτισμού και τι στο διάολο χρειάζονται τόσα θέατρα, τόσα ποιήματα, τόση λογοτεχνία τη στιγμή που υπάρχει το Mall, τα Starbuck's και η τηλεόραση με το ψηφιακό σήμα;

Αλλά δε γίνεται. Δεν έχω μέσα μου τόσο εφεδρικό μίσος.
Γιατί στο δικό μου εργασιακό χώρο, μέρα τη μέρα, σφυρηλατείται η ανθρωπιά μας. Το τυφλό τσιγγανάκι, το ορφανό αγοράκι, το κακοποιημένο κοριτσάκι, οι γονείς με το βαρύ αυτιστικό, το αδελφάκι με τη λευχαιμία, το παιδί που δε θα γυρίσει ποτέ σπίτι του. Πάντα υπάρχει ένας λόγος να είσαι ανάλγητος. Εγώ δε ξέρω κανέναν.
Στη δική μου οικογένεια δεν έτυχε να με μεγαλώσουν με μίσος για τον γείτονα, γιατί είναι τεμπέλης, γιατί είναι κάφρος, γιατί είναι βολεμένος δημόσιος υπάλληλος. Πάντα υπάρχει ένας λόγος να μισείς. Εγώ δε ξέρω κανέναν.

Εγώ δεν ξέρω κανέναν σαν αυτούς τους ανθρώπους. Ξέρω πολλούς σαν εμένα. Ευτυχώς.

Αναρτήθηκε από NIEMANDSROSE