Το οχληρό υποκείμενο

Ένα μικρό κουνούπι πέταξε για λίγο κι έπειτα στάθηκε στο γραφείο του πολιτευτή. Αναφορές, υπομνήματα, το αναμμένο laptop. Πολύ θα ήθελε να τα εξαφανίσει και να ρίξει ένα υπνάκο. Όμως το καθήκον τον καλούσε. Μια ματιά στην ώρα ,στο μισοάδειο φλιτζανάκι του εσπρέσσο και δάχτυλα στο πληκτρολόγιο.
Ήρθε η ώρα για δράση. Το κουνούπι πρόλαβε την κίνηση και βρέθηκε στο καταλληλότερο σημείο : ανάμεσα στα δάχτυλα την ώρα που ο πολιτευτής συνέγραφε τις λέξεις «ο καταλληλό..» στο φρεσκοανοιγμένο PDF του.
Ω, μοιραία στιγμή της σύμπτωσης των κινήσεων , των διαθέσεων, των λογισμών!.
Το στιγμιαίο τσίμπημα διέκοψε τη συγγραφή, ο καρπός μετεωρίστηκε και επανέκαμψε με άγριες διαθέσεις κατά του υποκειμένου της όχλησης που είχε ήδη καταφύγει στην ασφάλεια των πλευρικών τοιχωμάτων του γράμματος «α» του πληκτρολογίου
«Α, και να σ’ είχα στα χέρια μου!» συλλογίστηκε ο ανώνυμος blogger ενώ κατέθετε την οργισμένη γνώμη του για το βίο και την πολιτεία του πολιτευτή. Το ξεχείλισμα της πίκρας και της οργής έβρισκε επιτέλους την έκφρασή του . Άλλες δέκα κόκκινες αράδες προστέθηκαν στο πολύχρωμο σεντόνι της ιστοσελίδας που έβριθε πράσινων, κόκκινων, ροζ κι ενίοτε γαλάζιων και μαύρων σχολίων.
Το μάτι πιο γρήγορο από την κίνηση ανακάλυψε την κρύπτη , αλλά μετακινήθηκε αυτόματα στο φωτεινό στίγμα της οθόνης που του υποδείκνυε είσοδο ενός ακόμα σχολίου περί του ατόμου του στην ιστοσελίδα «αξιολόγηση βουλευτών».
«Α, και να σ’ είχα στα χέρια μου, υβριστή!»ανέκραξε με το δάχτυλο κοκαλωμένο στο αριστερό κλικ την ίδια στιγμή που το κουνούπι μετακινούνταν προς τα αναποφάσιστα δάχτυλα που κράδαιναν το ποντίκι διερωτώμενα για το μάταιο ή μη της υποβολής επόμενου σχολίου. Η απόφαση πάρθηκε αυτοστιγμεί .Τα δάχτυλα τεντώθηκαν, διέσχισαν τον αέρα , ενώθηκαν με εκείνα του άλλου χεριού παράγοντας ένα ηχηρό «κλαπ», ενόσω ο δράστης προσγειωνόταν στην οθόνη του υπολογιστή μετεωριζόμενος ανάμεσα στο «καταλληλό..» του PDF και τα «τέρατα και σημεία» του ανοιγμένου παράθυρου του κόκκινου σχολίου. Μια στιγμιαία αμηχανία κι έπειτα το χέρι καταπέλτης τιμώρησε άπαξ δια παντός το οχληρό υποκείμενο την παρουσία του οποίου υπενθύμιζε μόνο μια λεπτή κόκκινη γραμμή που υπογράμμιζε ενώνοντας τα «καταλληλοτέρατα και σημεία» και που δεν άργησε να σβήσει το επόμενο πρωινό το βιαστικό vetex της φιλιππινέζας του πολιτευτή.