Τελικά ο Βασίλιεφ κατάφερε να μετατοπίσει την παράσταση από τη σκηνή στην ...κερκίδα. Από αυτήν την άποψη ,άξιος ο μισθός του.Το είδαμε κι αυτό στην Πάτρα . Κατά παράταξη το Δ.Σ του ΔΗΠΕΘΕ και η δημοτική αρχή να χειροκροτούν την επίμαχη τρίγλωσση σκηνή της αγγελικής ρήσης,αρχής γενομένης από γραφικό ..που αποχώρησε από το θίασο γιατί δεν του δόθηκε ο ρόλος που ονειρευόταν.Το κόμπλεξ και η νεύρωση στην αποθέωσή τους. Όταν ένα έργο εισπράττει χειροκρότημα του στυλ"εμείς δε μοιάζουμε με τους κάφρους της Επιδαύρου , είμαστε υπερ..πολιτισμένοι και ειδήμονες",καταλαβαίνεις και το ποια μπορεί να είναι τα τρέχοντα και μελλοντικά καλλιτεχνικά κριτήρια των εν λόγω κυρίων. Είναι προς τιμήν των υπολοίπων θεατών που απομόνωσαν τους "εκστασιασμένους" κι αποστασιοποιήθηκαν από το συμβάν.Είναι επίσης απορίας άξιο πώς ένα έργο που υποτίθεται ότι έχει δουλευτεί τόσο πολύ ,παρουσιάζεται ανά τις πόλεις σε διάφορες χρονικές και σκηνοθετικές εκδοχές . Ποιο είναι άραγε το κριτήριο ? οι δυνητικές αντιδράσεις των θεατών? ένα παιχνίδι υποθέσεων με την αντοχή τους?Όσο για την κυρία Κονιόρδου θα μπορούσε να αποχωρήσει κάποια στιγμή αξιοπρεπώς κι όχι να παίζει τη δική της εκδοχή μέσα σε ένα αλλούτερο πλαίσιο. Τέλος από πότε παράσταση αρχαίας τραγωδίας θα πρέπει να απασχολεί μόνο τον εγκέφαλό μας θεωρώντας εντελώς αχρείαστη την οποιαδήποτε άλλη ψυχική συμμετοχή?
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Από τις χειρότερες παραστάσεις που έχω δει. 3,5 ώρες στα μάρμαρα της Επιδαύρου με συγκράτησε από το να φύγω η περιέργειά μου (που-φευ-απογοητευτηκε) να δω την επί σκηνής έκβαση του έργου. Το κριτήριο, Διονυσία, όλων των αλλαγών είναι το κοινό. Έχεις δίκιο.
Πάντως δεν μπορώ να πω, και ο φίλος μου και εγώ πήραμε ιδέες για το πώς να ανεβάσουμε με τους μαθητές μας τη "Μήδεια" του Μποστ.. Ετσι, για να βλέπουμε και τη θετική πλευρά της ζωής.
Δημοσίευση σχολίου