Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Προσωρινή αναστολή δράσης ,λοιπόν, λόγω εορτών . Αλήθεια, τι γιορτάζουμε ,τι περιμένουμε κλεισμένοι και πάλι στις τρύπες; Να μας επισκεφτεί o Αϊ Βασίλης με τα μαγικά δώρα της ομαλότητας και της κοινωνικής γαλήνης; να βάλουμε σε στοιχειώδη τάξη το πρώην ακατοίκητο που αίφνης απόκτησε ιδιάζουσα αξία; Ή μήπως να ξεχυθούμε με μεγαλύτερη λύσσα στους δρόμους μετρώντας βλέμματα συμπαράστασης και αποδοκιμασίας;
Καπνοί ποικίλων χρωμάτων ,ενίοτε και αναθυμιάσεις ,αναδύονται από την οθόνη του PC και πλημμυρίζουν το δωμάτιο που φέτος επιτέλους απαλλάχτηκε από κάθε ηλίθια ψευδαίσθηση χριστουγεννιάτικης διακόσμησης. Διαδικτυακές οργισμένες κραυγές ,κλάψες, χαοτικές αναλύσεις, επιδερμικές και de profundis κρίσεις συνειδήσεως.
O,τι κι αν περιμένουμε, υψηλό ή ευτελές ,φιλόδοξο ή ταπεινό δεν θα μπορέσουμε να αποφύγουμε εκείνη τη ρωγμή στον απέναντι τοίχο που θα μας θυμίζει ότι από δω και μπρος τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Γιατί αυτή η ρωγμή θα μεγαλώνει μέρα με τη μέρα ,τα ψευτομπαλώματα και τα κάθε είδους μερεμέτια θα την φτιασιδώνουν αλλά δεν θα την κλείνουν ,θα μεγαλώνει σε βάρος των κάθε είδους παραβάν και διακοσμήσεων, θα συντρίβει μπετόν και σιδερόβεργες μέχρι να φτάσει στο ταβάνι ,μέχρι να εισχωρήσει στα θεμέλια . Με τη συνδρομή μας ή ερήμην μας.
Ένας απολογισμός μικρών και μεγάλων ρωγμών η ζωή μας. Που μας ανοίγουν δρόμους μέσα από ετοιμόρροπα οικοδομήματα ,που μας καλούν να ψηλαφίσουμε τα σημεία τομής ,να παρατηρήσουμε τα σχήματα και τις διακλαδώσεις τους, να βρούμε τη δύναμη να ατενίσουμε το κενό. Οι ρωγμές αυτές είναι τα νεύρα της συνείδησής μας . Μιας συνείδησης που δεν μπορεί να αναδυθεί μέσα από θωρακισμένα ή προκάτ οικοδομήματα .Που μέσα σ’ αυτά μπορεί μονάχα να ουρλιάζει χωρίς ήχο ,να δίνει τυφλά χτυπήματα στον αέρα ....και στο τέλος να σωπαίνει..
«Κάποτε θα υπάρχει μια εξουσία μόνο στον κόσμο. Η δικτατορία της συνείδησης».